Po prostu SŁOŃ

Dziś, na dobry początek tygodnia, refleksja na temat (auto)akceptacji.

Dać sobie prawo do istnienia – takie do bólu prawdziwe, szczere, niezbywalne, niezależne od tego, co myślą, czują i mówią inni, to wielka i trudna sztuka. Zbyt często za fasadą dobrego samopoczucia kryją się „demony”. Zainspirowana książką „Jak rozwinąć skrzydła” Piotra Fijewskiego (W.A.B, 2009), postuluję dzisiaj: BĄDŹMY SŁONIAMI!!! Autor potraktował to sympatyczne zwierzę jako wzór do naśladowania. Dlaczego? Wyjaśni to cytat:

„Słoń istnieje w sposób mocny i jednoznaczny, nie budzący wątpliwości. Inni muszą liczyć się z jego istnieniem:

- słoń jest wielki (zajmuje sobą dużo miejsca),

- słoń jest bardzo ciężki (jest dużym obciążeniem),

- słoń jest powolny (zajmuje sobą dużo czasu).

Słoń jest tym, kim jest, mimo reakcji innych (nie jest uległy):

- słoń jest niezgrabny w działaniu (inni mogą się niecierpliwić),

- słoń ma kształty niezbyt proporcjonalne (inni mogą nie akceptować jego urody),

- tylko słoń ma trąbę (inni mogą nie aprobować jego oryginalności),

- słoń ma grubą skórę (inni mogą być niezadowoleni, że nie wczuwa się w wystarczający sposób w ich potrzeby i nie spełnia ich oczekiwać).

Słoń nie jest agresywny:

- słoń ma łagodne usposobienie,

- słoń jest roślinożerny.

Słoń potrafi bronić siebie i swoich praw:

- słoń jest dobry i pomocny, jeśli inni go dobrze traktują,

- słoń ma wielką siłę, o której wie on i inni,

- słoń używa siły tylko wtedy, gdy jego podstawowe interesy są zagrożone,

- słoń używa siły wyłącznie po to, by się bronić” (s. 37-38).

Miłego dnia wszystkim słoniom życzę:)